Rok 1941. Rodzina Postków.

Julianna i Stanisław Postek mieszkali przed wojną w Stoczku Węgrowskim. Mieli dziwięcioro dzieci i prowadzili gospodarstwo rolne.Wg spisu z 1921r.w Stoczku Węgr.mieszkało 1636 osób, w tym 1221 Żydów. W czasie okupacji hitlerowskiej w utworzonym w Stoczku getcie przebywało ok.2000 Żydów. We wrześniu 1942r., podczas likwidacji getta rozstrzelano ok.200 Żydów, a pozostałych wywieziono do Treblinki. W połowie tego roku przybyło do Postków troje uciekinierów z getta warszawskiego. Ukryto ich w piwnicy na ziemniaki .Artykuły spożywcze kupowała dla nich cała rodzina a ojciec nocą dostarczał jedzenie do kryjówki. Po ok.3 miesiącach Postkowie przyjęli kolejnych uciekinierów, tym razem z getta stoczkowskiego. Wśród nich był Hajkiel oraz rodzina Majorków. Stanisław Postek zrobił dla nich schron za domem. Latem 1943r.dołączyła do nich grupa uciekinierów z Treblinki. Razem wtedy przechowywało się u rodziny Postków 17 Żydów. Wskutek donosu, we wrześniu 1943r.żandarmeria niemiecka otoczyła gospodarstwo Postków. Wyciągnięci z kryjówek Żydzi zostali rozstrzelani na miejscu. Juliannę Postek zamordowano przy pomocy kijów gdy odkryto, że wypiekała chleb Żydom. Jej męża Stanisława wywieziono do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie zginął. Dwaj zabrani synowie: Henryk i Wacław zginęli z rąk Niemców w nieznanych bliżej okolicznościach.